Om te beginnen met dit blog wil ik vertellen hoe mijn keramiek avontuur begon. Het was in 2007 toen ik een workshop volgde waar je kennis kon maken met verschillende vormen van  creatief bezig zijn. Zo was er o.a. een les schilderen, een les tekenen en ook een les kleien. Ik vond dit zo leuk om te doen en het resultaat vond ik zo mooi dat ik meteen naar een speciaalzaak ging voor klei en het nodigen materiaal.

Ik maakte het ene na het andere beeldje en ik vond het heerlijk om te doen. Op zoek naar een plaats om mijn beeldjes te bakken ontdekte ik de mogelijkheid om naar de kunstacademie in Maasmechelen te gaan. En zo is het gekomen.

Ik weet nog goed hoe spannend de eerste les was. In een mooi oud pand werden de lessen gegeven. De groep bestond uit ongeveer twintig personen van verschillende leerjaren. Als eerstejaars was ik samen met nog twee dames en een heer. Vol bewondering keken we hoe de ouderejaars leerlingen aan de slag gingen, terwijl wij de eerste uitleg van de gang van zaken krengen en onze eerste opdracht werd uitgelegd. We zouden het eerst jaar allerlei technieken leren aan de hand van een opdracht. De eerst techniek die we moesten leren was het werken met worstjes. Dat is zoiets als waar je op de kleuterschool mee begint zou je denken, maar dat valt tegen. Hier mijn verslag van mijn eerste les:

Les 1

4 september 2007

• Demonstratie worsten rollen en het maken van een cilinder.
• Opdracht: maak een vaas met een diameter van 10 cm en een hoogte van 30 cm.
• Gebruikte klei: Fijne chamotte 0-0,5 mm baktemperatuur max. 1250˚C.

Worsten gelijk van dikte maken is erg moeilijk, opbouw recht omhoog lukt niet echt. Het resultaat; een vaas die naar boven steeds verder uitloopt, begonnen met een diameter van 10 cm, hoogte 30 cm. Uiteindelijk niet zo slecht voor een eerste werkstuk!

 Thuis: Veel geoefend en nog twee cilinders gemaakt, ervaringen:

• Als ik iets naar binnen werk met het opbouwen van de worsten kan ik tijdens het aan elkaar wrijven weer naar buiten werken om de diameter van 10 cm te houden.
• Worsten die iets dikker zijn kunnen gemakkelijker gelijk van dikte gerold worden.
• Blijven meten is belangrijk.
• Aan elkaar wrijven gaat goed met je duim of een houten spatel en daarna glad strijken met de rubberen lomer.

Om tijdens mijn cursus te laten zien wat je met worstjes kunt doen heb ik twee mannetjes gemaakt. Zo zie je bij de rechtse meneer dat hij een trui aan heeft van de worstjes techniek met de worstjes zichtbaar. De meneer links heeft juist een kiel aan met de worstjes techniek waarbij de buitenkant glad is afgewerkt. Op foto twee zie je dat bij de een de binnenkant glad is afgewerkt en bij de ander de worstjes nog zichtbaar zijn. Dit laatste is omdat het om een demonstratie model gaat, in de meeste gevallen werk ik de worstjes aan twee kanten glad af, hierdoor ben ik zekerder van de hechting tussen de worstjes.

Bij de meneer met de strekepen trui zie je dat bij het onderstel een techniek is gebruikt waar je heel creatief met worstjes om kunt gaan.

Je maakt dan gebruik van een mal waar je allerlei worstjes in kunt leggen en je eigen fantasie kunt laten gaan. Bij het onderstel van de meneer links is weer op een andere manier met een mal gewerkt. Volgende keer zal ik meer vertellen over het werken met mallen. Maar eerst wil ik jullie nog een paar foto laten zien van het werk van mijn cursisten.

Op deze twee foto’s zie je een werkstuk dat net klaar is in de mal liggen, daarnaast het werkstuk als het gebakken is. Aan de buiten kant van de schaal kun je de worstjes zien, terwijl de binnenkant glas is afgewerkt.

Op deze twee foto’s kun je zien dat het werk soms niet goed aan elkaar gehecht is en tijdens het drogen stuk kan gaan. Gelukkig kun je werk dat nog niet gebakken is nog wel herstellen en het resultaat mag er dan ook best zijn. Hier zijn de worstjes dus aan de binnenkant zichtbaar. De worstjes techniek is een veel gebruikte techniek om een werkstuk mee op te bouwen omdat je de vorm heel goed onder controle kunt houden als je met worstjes werkt.

Als ik een voorbeeld zoek moet ik meteen denken aan de dame van Els, een van mijn cursisten. Hier kun je heel goed zien dat de vorm heel goed onder controle is gehouden. Ze is begonnen met de rok die langzaam naar binnen loopt, dan weer breder word voor de heupen en de billen, en dan weer heel smal voor de taille, waarna ze weer breder wordt tot de schouders. De armen zijn gemaakt van worstjes, en het decolleté is afgewerkt met een heel dun worstje. Als dit geen schoolvoorbeeld is van het werken met worstjes, dan weet ik het niet meer. De worstjes techniek blijft terug komen als je met keramiek werkt. Dus het was niet voor niets dat dit onze eerst les was op de academie.